آیا تاکنون فکر کردهاید که چرا صدای خندیدن افرادی را که با دهان باز میخندند دوست داریم؟
اکنون محققان دانشگاه ایالتی جورجیا به سرپرستی مایکل اورن در بررسیهای خود دریافتند که خندیدن تنها زمانی مسری میشود که با دهان باز و همراه با صدای قهقهه همراه باشد و زمانی که خنده بی صدا و با دهان بسته باشد چندان تاثیرگذار نیست.
این یافتهها نشان میدهد افراد از سنین پایین یاد میگیرند که به خاطر مثبتترین تجربیات زندگی خود با صدای بلند و همراه قهقهه بخندند کسانی هم که به صدای شادی دیگران (خنده با صدای بلند) گوش میکنند نیز احساس خوشحالی میکنند. (نمونه این مسئله قهقهه زدن نوزادان است که موجب شادی دیگران میشود).
مایکل اورن در این خصوص اظهار داشت: "فکر میکنم که صدای خنده همانند نوعی مکانیزم بنیادی برای ساختن و حفظ روابط اجتماعی مثبت باشد. خندیدن تقریبا یک خصیصه غالب در تعاملات اجتماعی است و به وضوح در ترویج احساسات مثبت نقش مهمی ایفا میکند اما هنوز مشخص نیست که این مکانیزم چگونه کار میکند."
به گزارش خبرگزاری مهر، این تیم تحقیقاتی به منظور دستیابی به این نتایج حدود 50 کلیپ از خنده مردم را به داوطلبان نشان دادند. نتایج این آزمایش نشان داد کلیپهایی که در آنها افراد با صدای بلندتر و با دهان باز میخندیدند داوطلبان را بیشتر وادار به خندیدن میکرد.
این دانشمند افزود: "ما این فرضیه را مطرح کردیم که همه افراد پاسخهای احساسی به خندیدن با صدای بلند را آموختهاند. این نوعی پاسخ ناخودآگاه است که در تمام زندگی همراه ما است و تاحد چشمگیری بر روی روش ما در موقعیتهای اجتماعی روزانه ما تاثیر میگذارد."